AmiPS2

Jak samemu zrobic adapter myszki PS/2 do Amigi lub Atari ST.

Wprowadzenie

Artykul ten powstal, zeby zmobilizowac potencjalnego uzytkownika do zbudowania takiego adaptera samemu.

Jak wiemy myszki do Amigi lub Atari ST byly zaprojektowane jako urzadzenie stolo-kulo-toczne, a nie jak dzisiejssze myszki optyczne. Do tego dochodzi fakt, ze z wiekiem materialy uzyte do obudowy lub kabla traca swoje wlaciwosci i robia sie kruche lub w inny sposob latwe, by ulec znisczeniu.

Rozwiazanie

Rozwiazaniem tego problemu jest uzycie jednej z dzisiejszych myszek, ktore sa tanie i bardzo latwo dostepne, aczkolwiek takiej myszki bezposrednio nie mozna podpiac do Amigi lub Atari ST, gdzyz metoda komunikacji takiej myszki z komputerem jest nieco inna. Sposrod dzisiejszych myszek do wyboru mamy jeszcze dwa rodzaje. Jeden to sa uzywane prawie wszedzie myszki z wtyczka USB, a drugi rodzaj to nieco starsze i powoli wychodzace z uzytku myszki z wtyczka PS2. Protokol USB jest nieco bardziej skomplikowany niz starszy PS2, aczkolwiek niektore myszki USB sa w stanie emulowac PS2 i przy uzyciu odpowiedniej przejsciowki tez beda dzialaly.

PS2

Skupmy sie zatem na PS2. Sa to myszki powoli wychodzace z uzytku, przez mozna je bardzo tanio nabyc i komunikuja sie protokolem, ktory dosc latwo mozna okielznac uzywajac taniego mikrokontrolera. Mikrokontroler uzyty w tym rozwiazaniu to Microchip PIC 16F628A. Jego zadaniem jest tlumaczenie tego co myszka wysyla w kierunku komputera w protokole PS2 na protokol, ktory jest zrozumialy przez Amige lub Atari ST. Tu mozna nadmienic, ze Amiga i Atari ST uzywaja identycznego sposobu porozumiewania sie z myszka z tym, ze dwa piny sa zamienione, co w tym adapterze jest rozwiazane dwiema zworkami (jak widac na obrazku).

Jest tylko jeszcze jeden maly problem, ze konstruktorzy Atari postanowili umiescic gniazdko do myszki pod klawiatura, miejsce czasto okreslane przez uzytkownikow jako najgorsze jakie tylko mogli wybrac. Nie dosc, ze ciezko sie tam dostac i trzeba podniesc komputer zeby wpiac myszke lub zamienic na np joystick, czesto wzruszajac inne polaczenia wokolo narazajac w ten sposob komputer na awarie, to jeszcze wneka wyzlobiona jest tak, ze jesli wtyczka byla by za dluga, to moglay byc wpieta tylko pod katem, co nie jest ztrowe ani dla wtyczki ani dla gniazda w komputerze. Dlatego adapter ten zostal zaprojektowany tak, zeby jego dlugosc byla mniejsza niz 50mm. Na obrazkach widac roznice nmiedzy tym dapterem a innym dostepnym na znanym portalu aukcyjnym.

Technikalia

Kontroler uzyty w rozwiazaniu przychodzi o obudowie SMD, co niewiele, ale moze skomplikowac sprawe montazu dla mniej doswiadczonych w lutowaniu elektronikow. Rozstaw nozek w tym ukladzie jest o polowe mniejszy niz w ukladach w obudowie dip, czyli 1.27mm, co przy drobnej wprawie mozna sopkojnie przylutowac boz potrzeby uzbrajania oka. Istnieja bardzo tanie zestawy do treningu lutowania tego typu ukladow, ktore mozna nabyc np tutaj (<Jakis potencjalny link>). Co pozwoli nabycie wprawy w lutowaniu tego typu elementow. Jest to najbardziej skomplikowany element do wlutowania, ale gdy sie go wlutuje to przynosi calkiem niezla satysfakcje.

Montaz i urochomienie

Sugerowana kolejnosc lutowania elementow jest zazwyczaj od najnizszych do najwyzszych, ale z doswiadczenia tutaj lekko przy samym koncu obiegne od tej reguly. Pierwszy element jaki nalezy wlutowac to mikrokontroler. Wazne jest zeby kropka lub wyciecie w ukladzie bylo z tej strony, co wyciecie na nadruku na plytce. Uklad nie zadziala, gdy sie go wlutuje odwrotnie (<obrazek>) Drugi element do wlutowania to rezystor 10K. Tutaj kolejnosc nozek nie jest wazna. Rezystor ten sluzy do trzymania linii reset wysoko podczas normlniej pracy, lecz pozwala by programator uzywal tej linii jak sobie potrzebuje podczas programowania ukladu, separujac go od reszty zasilania. Trzeci element do wlutowania to kondensator ceramiczny. Tutaj kolejnosc nozek tez nie ma znaczenia. Zazwyczaj wlutowuje sie go tak, zeby latwo bylo przeczytac jego wartosc. Kondensator ten sluzy w sumie do zapewnienia komfortu pracy calego ukladu. Nastepnym elenemtem do wlutowania sa piny pod zworki. Najlatwiej to zrobic w taki sposob, zeby dwa podwojne piny spiac zwoarkami przed wlozeniem do plytki. To powinno zapobiec krzywemu wlutowaniu pinow, co czasem sie zdarza nawet "najlepszym" :) Teraz, jak wczesniej napomknalem o zamianie kolejnosci, zamiast wtyczki DB9, najpierw jest lepiej wlutowac gniazdo PS2 dlatego, ze w przeciwnym wypadku waga wlutowanej juz wtyczki przechyla cala plytke co nieco utrudnia wlutowanie gniazda PS2. Jako ostatni element zostaje wtyczka DB9. Tutaj trzeba zwrocic uwage na to, zeby ilosc pinow pokrywala ilosc padow na plytce i z jednej i z drugiej strony, czyli zeby nie wlutowac wtyczki do gory kolami/nogami.

Po wlutowaniu tych elementow mozna zauwazyc piec wolnych otworow z brzegu plytki. Otwory te zostana uzyte podczas programowania ukladu. Mozna wlutowac w nie piny lecz, gdy jest to uklad, ktory ma byc zaprogramowany tylko raz, to nie trzeba. Na nastepnym obrazku pokazane jaet jak podpiac uklad do PicKita tak, zeby ten uklad zaprogramowac.

W Ustawieniach programu nalezy (.. w opracowaniu ..)

Po tej operacji uklad jest zaprogramowany i gotowy do uzycia. Zostaje tylko ustawic zworki. Jesli wepnie sie je rownolegle do dlugosci plytki, to uklad bedzie skonfigurowany pod Amige, a gdy wepnie sie je prostopadle, to zadziala z Atari ST.

Uwagi końcowe

Wyprodukowanie pieciu takich plytek kosztuje dwa dolary, gdzie z wysylka wychodzi okolo szesciu, co wycenia plytke na troche wiecej, niz dolara za sztuke. Kompletny zestaw czesci, gdy kupowany w wiekszej ilosci wlacznie z mikroprocesorem nie powinien kosztowac wiecej niz kolejnego dolara z azestaw. Pisze o wiekszej ilosci, bo np zworek, konensatorow 0.1uF (104), lub opornikow 10K nie oplaca sie kupowac dwoch, gdy 100 lub 1000 sztuk bedzie kosztowac tyle samo, a to jest cos co na pewno przyda sie w kolejnych projektach. Potrzebny tez bedzie programator PicKit3. Jest to tani programator, ktory jak na ta chwile jest niwersalny i potrafi zaprogramowac kazdego PICa, wlacznie z nowymi, ktore w/g Microchip sa dopiero w planach. Programator potrzebny jest tylko jeden do wszystkich potencjalnych plytek. Sam zrobilem ich dziesiec sztuk i z zadna nie bylo problemu, a programowanie ich wszystkich zajelo mi niej niz 10 minut, c czego najwiecej czasu zajelo przekladanie ukladow.